معمولا آموزش کودکان تیزهوش کمی مشکل است دلیل آن هم خیلی خوب مشخص است زیرا سازگاری آن ها با محیط اطراف و همینطور اطرافیان حوصله شان را سر می برد.
کودکان تیزهوش معمولا در جامعه و خانواده با مشکلاتی مواجه هستند. این افراد به جای تطبیق و سازگاری با جامعه به دنبال این هستند که جامعه را با خود سازگار کنند. ارتباط این کودکان با سایر افراد خانواده طبیعی و متعادل نیست چون غالبا والدین آنها را با برادران و خواهران دیگر، که مسلما از نظر هوشی در حد پائین تری قرار دارند، مقایسه می کنند، این عمل به طرق مختلف کودک تیزهوش را آزرده و ناراحت می کند.
سازگاری در مدرسه به علت سرعت یادگیری و درک سریع با مشکلاتی مواجه می شود.مثلا کودکی که مطالب کلاسهای دوم و سوم را میداند مجبور است در کلاس اول بنشیند. لذا در آموزش به این کودکان باید حتی الامکان سعی کنیم که بهره هوشی بالای آنها باعث از بین رفتن انگیزه آنها نشود.
تشویق به استفاده از کتابخانه مخصوص و مفید غیردرسی، گزارش و بازدیدهای علمی، نشان دادن فیلم های تلویزیونی آموزنده و با محتوا باعث پرورش قوای فکری این کودکان می شود و از خستگی و بی انگیزه شدن آنها جلوگیری مینماید.
بهتر است کودکان تیزهوش را قبل از شروع دوران مدرسه تشخیص داد و با برقرار کردن برنامه های مخصوص یادگیری، تفریحی، علمی و بازیهای مخصوص نیروهای خلاقه آنها را تقویت کرده و کودک را علاقه مند به تحصیل و یادگیری بیشتر کرد.
باید توجه داشت که این کودکان از نظر کیفیت یادگیری با دیگران فرقی ندارند ولی از نظر کمیت فرق دارند و یادگیری مانند سایر کودکان است ولی خیلی سریع انجام میشود. بطور مثال کودک چهار ساله نادر می شود ضرب و تقسیم انجام دهد، نقشه جغرافی بکشد و نقاشیهای خوب و ارزنده ارائه دهد.
این کودکان احتیاج به تقویت اعتماد به نفس، خودشناسی، استقلال فکری، عملی و سازنده دارند. پیدا کردن دوست، اظهار نظر در کارها و حل مسایل و مشکلات تحصیلی اجتماعی و محیطی و داشتن آموزگاران با تجربه که پاسخگوی تمام نیازهای آنها باشد لازم و ضروری است تا بتوانند مدارج عالی را یکی پس از دیگری طی کنند.
