شاید شما هم از اینکه فرزندتان کشدار و با مکث حرف می زند احتمال بدهید مشکلی وجود دارد لکنت زبان در کودکان در سالهای اولیه قابل درمان است.
خصوصیات بالینی لکنت زبان در کودکان
لکنت زبان در DSM به عنوان وضعیتی تعریف می شود که طی آن روانی تکلم به گونه ای نا متناسب با سن فرد دچار اختلال می شود. لکنت زبان معمولا قبل از 12 سالگی نمود می یابد، هرچند که در اکثر موارد از هجده ماهگی تا 9 سالگی قابل تشخیص است، دوره اوج آن، بین 2 تا 5/3 سالگی و 5 تا 7 سالگی است. این اختلال نه به صورت ناگهانی، بلکه در طول زمان پدیدار و ماندگار می شود. البته در مواردی ممکن است افراد در هنگام روخوانی، آواز، صحبت با حیوانات و اشیا علایمی نشان ندهند.
علت لکنت زبان در کودکان
لکنت زبان معمولا قبل از 12 سالگی نمود می یابد
ملاک های تشخیصی اختلال لکنت زبان
الف. اختلال در روانی بهنجار و الگوی زبانی تکلم (نامتناسب با سن فرد) که با رخداد یک یا چند مورد زیر نمود می یابد:
- تکرار صوتها
- شیده گویی صداها
- یک علامت الحاقی در سخن گفتن بدون رابطه دستوری با آن.
- واژه ها شکسته (مکث بین واژه ها)
- انسداد صدادار یا خاموش (مکث پرشده یا نشده در کلام)
- درازگویی (جابه جاسازی واژه به خاطر اجتناب از واژه های مشکل آفرین)
- تولید واژه به همراه تنش فیزیکی فراوان
- تکرار واژه های کامل تک هجایی
ب. اختلال در پیشرفت تحصیلی یا شغلی یا روابط اجتماعی تداخل ایجاد می کند.
ج. اگر یک نقیصه ی گفتاری حسی یا حرکتی وجود داشته باشد، مشکلات زبانی در زمره مشکلاتی قرار می گیرند که معمولا با این اختلالها همراه هستند.
شیوع لکنت زبان در کودکان
1 تا 3 درصد کودکان ممکن است دچار این اختلال باشند. پسرها در حدود چهار برابر دخترها به این اختلال مبتلا می شوند. این اختلال در خانواده هایی که سابقه چنین اختلالی را دارند، بیش از خانواده های دیگر به چشم می خورد.
عوامل خطر لکنت زبان در کودکان
یکی از عامل های لکنت زبان، ژنتیک است. خطر لکنت زبان در بین خویشاوندان درجه اول مبتلا به این اختلال با شروع کودکی بیشتر از سه برابر خطر در کل جمعیت است. همچنین لکنت زبان یا عدم فصاحت علاوه بر اینکه جلوه ای از بیماری است، استرس و اضطراب می توانند آن را تشدید کنند. عامل دیگر تأثیر گذار در این اختلال، کمبودهای حسی است. لکنت زبان می تواند با اختلال شنوایی، کمبود حسی دیگر یا کمبود گفتاری- حرکتی ارتباط داشته باشد. لکنت زبان می تواند به عنوان عارضه جانبی دارو روی دهد و ممکن است به وسیله رابطه زمانی با قرار گرفتن در معرض دارو، تشخیص داده شود.
